|
|
|
Author
|
:
Hidayet SOFTAOGLU
NONE
|
|
|
Type |
:
|
|
Printing Year |
:
|
|
Number |
:
|
|
Page |
:
|
|
DOI Number: |
:
|
| Cite : |
Hidayet SOFTAOGLU NONE, (). RE-INTERPRETATION OF THE REGENT STREE- QUADRANT WITHIN THE CONTEX OF PERFORMATIVE ARCHITECTURE AND A QUASI-SUBJECT. International Journal Of Eurasia Social Sciences, , p. . Doi: .
|
|
|
Summary
1818 yılında, Prens Regent’ın emri ile inşasına başlanan Regent Caddesi (Regent Street) o günden bu güne dek dünyanın en popüler alışveriş caddelerinden biri olmuştur. Üzerine yapılan müdahaleler sonucu orijinal tasarımı kaybolan caddenin, mimari olarak en çarpıcı bölümü olan Quadrant da bu değişimlerden nasibini almıştır. Naiplik dönemindeki kolonları ve geniş saçağı ile teatral bir atmosfer sunan Quadrant’ın karşılıklı iki kolonadının 1848de yıkımı ile, bu arkadlı tasarım yerini günümüzde boşluğa bırakmış olup, orijinal tasarım tamamen unutulmuştur. Yokluk ve kayıp teması, filmler ve tiyatro oyunlarında oldukça popüler bir tema olarak ele alınsa da kayıp çoğunlukla bir öznenin- insanın kaybı üzerinden ele alınır. Bu nedenle de mimari yapıların yok edilmesi de bir kayıp olarak ele alınıp, üzerine dramaturjik bir araştırma yapılması mümkün olamaz mı sorusu bu makalenin çıkış noktasıdır. Şehir planlama ve mimari tasarımda bugüne dek birçok kez araştırılmıştır. Ancak Quadrant’ın 19. Yüzyıl Londralıları tarafından tıpkı bir özne gibi yargılanması, onun kentsel ve mimari bir oluşumdan yerine, yarattığı karanlık atmosferden dolayı suçlu bir birey gibi davranılarak yıkım ile cezalandırılmasından bugüne dek bahsedilmemiştir. Bu boşluğu doldurmak amacıyla, mimari yapıya farkında olmadan yüklenen bu yarı insansı rolü merkeze alan bu makalede, Quadrant’ın yarı-öznel rolü Serres ve Latour’un quasi-subject (yarı-özne) kavramı üzerinden tartışılarak, mimari ve kentsel yapılara kullanıcılar tarafından yüklenen yeni anlamlar ve fonksiyonlar Quadrant üzerinden irdelenmiştir. Bunu yaparken Quadrant’ın ontolojik anlamı ve buna bağlı olarak ürettiği değişken rolleri, 1818-48 tarihleri arasında, yıkılmadan önceki tarihi bağlamda ele alınarak kazılıp çıkarılmıştır. Naiplik ve Viktoryen dönemi görsel ve yazılı kaynaklara başvurularak, Quadrant’ın tıpkı yaşayan bir canlı gibi doğan, yaşayan ve ölen evreleri incelenerek, mimari üretimin her zaman yeni anlamlar üretebilen ve yaşayan doğası gereği yarı-canlı bir yapıda olduğunu açıklanmıştır.
Keywords
yarı-öznelik, Regent Caddesi ve Quadrant, mimarlık ve şehir, mimari kritisizm, mekânın potansiyelleri.
Abstract
Regent Street, named after its patron Prince Regent, later King George IV, has been one of the most famous thoroughfares in Europe since it was built in 1818. Much of its original design was lost, including the spectacular section known as the Quadrant, which was characterized by arcades that created a theatrical setting. In a way, what remains visible stands for the absent shelter of the Quadrant colonnade since it was removed in 1848. Although the dramaturgy behind the absence of someone is a popular subject of film and play, it has not been explored as much in an architectural context. Can architecture be dramaturgical? The shelters of the Quadrant were blamed for creating dimness as if the shelter was a person. Several studies have examined Regent Street from the perspective of urban planning. This article aims to take architecture as a half subject rather than a fixed static object and narrate the architectural story of the Quadrant between 1818 and 1849. I argue that the shelter of the Quadrant can be considered a theatrical object or quasi-object, a term used by Serres and Latour to describe the half-subjectiveness of unlived beings. To do so, the architectural history of the Quadrant in the nineteenth century will be ontologically deciphered to script the roles of it and its shelter and explore the transformation of those roles. Regency and Victorian visuals and texts will be used to view the history in terms of how the Quadrant generated new meanings and functions as it was a lived creature. This paper aims to explain that architecture is not a static or durable production, but rather it is transformative and potential to be a half subject as it was born, lived, and died.
Keywords
Quasi-subject, Regent Street and Quadrant, architecture and city, architectural cristism, potential of space.