Abstract


MERSİN ÖRNEĞİNDE GÖÇ VE TERÖR PARADOKSU
Bu makalede Mersin ili örneğinde Göç-Terör ilişkisi/ilişkisizliği paradoksal bir çerçevede betimlenmektedir. 1850’li yıllarda 650 nüfuslu küçük bir balıkçı kasabası olan Mersin bugün yaklaşık 1.787.649’a (2017 yılı tahmini verilerine göre) ulaşarak Türkiye’nin en büyük birkaç metropol kentinden biri konumuna gelmiştir. 1980 yılında 843.931 kişi olan nüfusu, son 30 yılda yaklaşık iki katına (2010 yılında 1.647.899 kişi) ulaşmıştır. Peki bu hızlı artışın en önemli nedeni neydi? Bu nedenler içinde en önemli yeri tutan faktörlerin başında şüphesiz ki terör olgusu gelmektir. Asala (Ermeni terör örgütü) terör örgütünün bitmesinden sonra ortaya çıkan PKK terörü, son 40 yıldır Türkiye’nin en önemli gündem maddesi olmuştur. Doğu ve Güney Doğu Anadolu bölgelerini etkisi altına alan terör, insanların can ve mal güvenliklerinin kalmaması veya güvenlik gerekçesiyle güvenlik güçlerinin köyleri ve yerleşim birimlerini boşaltmaları büyük göçlere neden olmuştur. Türkiye’nin birçok kenti bu göçlerden etkilenmiştir. Ancak en çok göç alan dolayısıyla en çok etkilenen kent Mersin olmuştur. Mersin’nin nüfusunun bu kadar hızlı artmasının temel nedeni Doğu ve Güney Doğu Anadolu bölgelerinden aldığı zorunlu göçtür. Terör nedeniyle büyüyen kent, aldığı nüfusun bir bölümünün daha sonra terörün insan kaynağı malzemesini oluşturması paradoksunu yaşamıştır. Bu paradoksal yapı Mersin’deki toplumsal bütünleşmenin önündeki en büyük engel olmakla kalmayıp aynı zamanda, kentsel gerilimin de en büyük nedeni konumundadır.

Keywords
Göç, Terör, Farklılaşma, Bütünleşme, Paradoksal Yapı



References