Didem Madak, kendine özgü diliyle yazdığı şiirlerini, anne ve çocukluk özlemi, yalnızlık, yabancılaşma, kaybolma isteği, kendini arama, ümit, ümitsizlik, vazgeçmişlik ve baba figürü gibi konular ile hüzünlü ve lirik anlatım üzerine inşa eder. Madak’ın şiirlerinde geçen figürler esasında onun gerçek yaşantısının birer izdüşümüdür. Şiirlerinde kullanmış olduğu farklı imgeler çoğunlukla yaşantısına dair iyi ve kötü anılar ile bu anılarda yer alan kişileri temsil etmektedir. Bu durum şairin başta çocukluğu olmak üzere geçmişi ile olan bağının kopmamasına diğer bir ifade ile şiirleri aracılığı ile geçmişte yaşamasına neden olur. İlk kitabı olan ve 18 şiirden meydana gelen Grapon Kağıtları benzer şekilde şairin çocukluk hatıraları ile annesine duyduğu özlemi ve beraberinde baba figürünü yoğun bir şekilde içerir. Kitabında “Baba”, şairin anlatımında erkek imgesinin temel taşıyıcısı olmuştur. Şiirlerinde yer alan baba figürü kendi babası ile yaşamış olduğu bunaltılar, çıkmazlar ve içselleştirmiş olduğu duygulara dayanmaktadır. Annesini kaybetmenin doldurulamaz boşluğunu yetişkinlik yıllarına da taşımış olan Madak, söz konusu kitapta yer alan şiirlerinde babasına ait duygularını ve bu duygularının temelinde yatan anılarını belirgin bir şekilde mısralarına yansıtır. Madak’ın şiir öznesinde hayat, olması arzulanan ve yaşanan biçiminde ayrılır. Bu nedenle şiirlerinde baba figürü beraberinde birtakım tereddütleri de içerir. Baba figürünü işleyişinde babasının tavırlarındaki olumsuzlukları net bir şekilde ortaya koyması onun babasından uzak kalmayı tercih eden ve bu durumdan dolayı mutlu olan yönünü ortaya koyar. Diğer taraftan şiirlerinde babasına duyduğu özlem ve kırgınlığı anlatan ifadeler ona karşı duyduğu travmatik bağlılığı da kanıtlar. Grapon Kağıtları, şairin zihnindeki “baba” şemasının ve bu şemayı besleyen duyguların hissedilir sıklıkta işlenmiş olduğu bir kitaptır. Şair babasına duymuş olduğu eleştirel ve duygusal yoğunlaşmayı şiirlerine bu kitapta yansıtmış, sevgisizliğin, ilgisizliğin, özlemin ve mutsuzluğun sembolü olan baba figürünü bu sembollere dayalı olarak anlatır. Yaşamı boyunca her zaman bir parçası eksik olan ve zihninde gömülü kalmış kız çocuk/kadın küskünlüğü, şiirlerinde yer alan serzenişlerle “baba”yı mahkûm eder.

Didem Madak, Grapon Kağıtları, the father figure, daughter.

Didem Madak creates her own language and poetry on the foundation of issues like the longing for mother and childhood, loneliness, detachment, the desire to get lost, the pursuit of oneself, hope, despair, renunciation, and the father figure, as well as sorrowful and lyrical expressions. The figures in Madak's poems are in fact the projections of her own life. The various imagery she used in her poetry generally symbolizes her life's happy and unpleasant memories, as well as the individuals involved in these memories. This predicament causes the poet to hold onto the bond she has with her past, especially with her childhood; in other words, it causes the poet to live in the past through her poems. Grapon Kağıtları which is her first book consisting of 18 poems includes similarly the poet's childhood memories, her longing for her mother and her father figure. In her book, the “Father” has been the sole bearer of the male image with the poet's narrative. The father figure in her poems is based on her own depression, conflicts, and emotions she has internalized toward her own father. In the book in question, Madak who carried the unamendable void emerged after losing her mother into her adult years, clearly portrays her feelings towards her father and the memories underlying these feelings in her poetry. Life, which is in the subject of Madak's poetry, is divided into two: desired and lived. Therefore, her poetry includes certain hesitations accompanied by the father figure. The fact that she plainly displays the negative aspects of his father's attitudes while narrating her father figure reveals a side of her choosing to avoid his father and is content with this decision. However, the expressions in her poetry portraying the longing and the resentment she feels toward her father reflect her traumatic attachment to him. Grapon Kağıtları is a book in which the "father" scheme in the mind of the poet and the emotions nurturing this scheme are narrated in a way that is highly sensed. With this book of poems, the poet conveyed the critical and emotional intensity she feels for her father, and she describes the father figure, which is the emblem of lovelessness, indifference, longing, and sadness based on these symbols. The girl/woman, who feels like throughout her life a part of her is forever lost and buried in her mind, condemns the "father" with the reproaches in her poems.

Didem Madak, Grapon Kağıtları, baba figürü, kız çocuk.