|
|
|
Author
|
:
Ahmet MAZLUM
, Mustafa ÇAĞLAYANDERELİ, Sedat BAY
|
|
|
Type |
:
|
|
Printing Year |
:
9
|
|
Number |
:
31
|
|
Page |
:
872-886
|
|
DOI Number: |
:
|
| Cite : |
Ahmet MAZLUM , Mustafa ÇAĞLAYANDERELİ, Sedat BAY, (9). MIGRATION AND TERORR PARADOX IN THE CASE STUDY OF MERSİN. International Journal Of Eurasia Social Sciences, 31, p. 872-886. Doi: .
|
|
|
Summary
In this paper, Migration-Terrorism relationship/non-relationship in the example of Mersin province is described in a paradoxical framework. While it was a small fishing town with 650 inhabitants in 1850s, the population of Mersin today has reached about 1,787,649 (according to estimated data for 2017) and become one of the largest metropolitan city of Turkey. The population of Mersin, which was 843,931 in 1980, has nearly doubled in the last 30 years (1.647.899 in 2010). So, what was the most important reason for this rapid increase? Among the most important factors is undoubtedly the phenomenon of terror. Appearing after the end of ASALA (Armenian terrorist organization), the PKK terrorist organization has been at the top of Turkey’s agenda for the last 40 years. The terror ravaging eastern and south-eastern Anatolian provinces, people’s lack of safety of life and property or evacuation of villages and settlements by security forces for security reasons have caused massive migrations. Most of the cities in Turkey have been affected by these migrations. However, the city that received the most migration and therefore most affected has been Mersin. The main reason of the rapid population growth of Mersin is the forced migration into this city from the Eastern and South-eastern Anatolia regions. The city that grew due to terrorism suffered the paradox that a part of the population it received later formed the human resource of terrorism. This paradoxical structure is not only the biggest obstacle in front of social integration in Mersin, but also the biggest cause of urban tension.
Keywords
Migration, Terror, Differentiation, Integration, Paradoxical Structure
Abstract
Bu makalede Mersin ili örneğinde Göç-Terör ilişkisi/ilişkisizliği paradoksal bir çerçevede betimlenmektedir. 1850’li yıllarda 650 nüfuslu küçük bir balıkçı kasabası olan Mersin bugün yaklaşık 1.787.649’a (2017 yılı tahmini verilerine göre) ulaşarak Türkiye’nin en büyük birkaç metropol kentinden biri konumuna gelmiştir. 1980 yılında 843.931 kişi olan nüfusu, son 30 yılda yaklaşık iki katına (2010 yılında 1.647.899 kişi) ulaşmıştır. Peki bu hızlı artışın en önemli nedeni neydi? Bu nedenler içinde en önemli yeri tutan faktörlerin başında şüphesiz ki terör olgusu gelmektir. Asala (Ermeni terör örgütü) terör örgütünün bitmesinden sonra ortaya çıkan PKK terörü, son 40 yıldır Türkiye’nin en önemli gündem maddesi olmuştur. Doğu ve Güney Doğu Anadolu bölgelerini etkisi altına alan terör, insanların can ve mal güvenliklerinin kalmaması veya güvenlik gerekçesiyle güvenlik güçlerinin köyleri ve yerleşim birimlerini boşaltmaları büyük göçlere neden olmuştur. Türkiye’nin birçok kenti bu göçlerden etkilenmiştir. Ancak en çok göç alan dolayısıyla en çok etkilenen kent Mersin olmuştur. Mersin’nin nüfusunun bu kadar hızlı artmasının temel nedeni Doğu ve Güney Doğu Anadolu bölgelerinden aldığı zorunlu göçtür. Terör nedeniyle büyüyen kent, aldığı nüfusun bir bölümünün daha sonra terörün insan kaynağı malzemesini oluşturması paradoksunu yaşamıştır. Bu paradoksal yapı Mersin’deki toplumsal bütünleşmenin önündeki en büyük engel olmakla kalmayıp aynı zamanda, kentsel gerilimin de en büyük nedeni konumundadır.
Keywords
Göç, Terör, Farklılaşma, Bütünleşme, Paradoksal Yapı