Dinin kamusallaştığı tezi sosyal bilimler alanında sıkça tartışılan bir konudur. Din ve dini kurumların kendine ayrılan özel alandan kamusal alana dönüşünün nasıl gerçekleşeceği bile yeni yeni tartışma alanları açmaktadır. José Casanova modernlik ve din arasındaki ilişkiyi ve dinlerin modern toplumların kamusal alanında oynayabileceği muhtemel rolleri teorik ve ampirik açıdan “Modern Dünyada Kamusal Dinler” adlı çalışmasında ele almıştır. Casanova bu çalışmasında modern dünyada dinin kamusallaştığı tezini ortaya atmış, tezini 1980’lerde yaşanan dört gelişmeye ve buna benzer sembolik hareketlere dayandırmıştır. Dini ve seküler görüşler arasında mutlak bir karşıtlık ve çatışma olduğunu öne süren sekülerleşme teorilerinin aksine dinin kamusal alanda siyasi roller üstlenebilecek meşru biçimlerinin ortaya çıkabileceğini savunmuştur. Casanova çalışmasında, moderniteye uzun süre direnen dinlerin zamanla modernitenin siyasi rakipleri haline geldiğini ve din temelli hareketlerle kamusal alana girdiklerini belirtmiştir. Sonuç itibariyle dinin modern, demokratik ve özgürlükçü yanlarına tehdit oluşturmadan özel alandan kamusal alana geçişinin sınırlarının ne olacağı sorusuna işaret etmiştir. Bu çalışmada Casanova’nın sekülerleşme, özel ve kamusal dinler konusundaki analizleri incelenmiştir. Casanova’nın kamusal din tezinin günümüzde geçerliliğini koruyup koruyamadığı ve tezini dayandırdığı 1980’lerde yaşanan dört gelişme ve buna benzer sembolik hareketlerin süreçleri tartışılmıştır. Bu çalışma Casanova’nın görüşlerinden hareketle kamusal alanda din tartışmalarına katkıda bulunmayı amaçlamıştır.

José Casanova, Sekülerleşme, Modernleşme, Kamusal Alan, Özel ve Kamusal Dinler.