Didem Madak, kendine özgü diliyle yazdığı şiirlerini, anne ve çocukluk özlemi, yalnızlık, yabancılaşma, kaybolma isteği, kendini arama, ümit, ümitsizlik, vazgeçmişlik ve baba figürü gibi konular ile hüzünlü ve lirik anlatım üzerine inşa eder. Madak’ın şiirlerinde geçen figürler esasında onun gerçek yaşantısının birer izdüşümüdür. Şiirlerinde kullanmış olduğu farklı imgeler çoğunlukla yaşantısına dair iyi ve kötü anılar ile bu anılarda yer alan kişileri temsil etmektedir. Bu durum şairin başta çocukluğu olmak üzere geçmişi ile olan bağının kopmamasına diğer bir ifade ile şiirleri aracılığı ile geçmişte yaşamasına neden olur. İlk kitabı olan ve 18 şiirden meydana gelen Grapon Kağıtları benzer şekilde şairin çocukluk hatıraları ile annesine duyduğu özlemi ve beraberinde baba figürünü yoğun bir şekilde içerir. Kitabında “Baba”, şairin anlatımında erkek imgesinin temel taşıyıcısı olmuştur. Şiirlerinde yer alan baba figürü kendi babası ile yaşamış olduğu bunaltılar, çıkmazlar ve içselleştirmiş olduğu duygulara dayanmaktadır. Annesini kaybetmenin doldurulamaz boşluğunu yetişkinlik yıllarına da taşımış olan Madak, söz konusu kitapta yer alan şiirlerinde babasına ait duygularını ve bu duygularının temelinde yatan anılarını belirgin bir şekilde mısralarına yansıtır. Madak’ın şiir öznesinde hayat, olması arzulanan ve yaşanan biçiminde ayrılır. Bu nedenle şiirlerinde baba figürü beraberinde birtakım tereddütleri de içerir. Baba figürünü işleyişinde babasının tavırlarındaki olumsuzlukları net bir şekilde ortaya koyması onun babasından uzak kalmayı tercih eden ve bu durumdan dolayı mutlu olan yönünü ortaya koyar. Diğer taraftan şiirlerinde babasına duyduğu özlem ve kırgınlığı anlatan ifadeler ona karşı duyduğu travmatik bağlılığı da kanıtlar. Grapon Kağıtları, şairin zihnindeki “baba” şemasının ve bu şemayı besleyen duyguların hissedilir sıklıkta işlenmiş olduğu bir kitaptır. Şair babasına duymuş olduğu eleştirel ve duygusal yoğunlaşmayı şiirlerine bu kitapta yansıtmış, sevgisizliğin, ilgisizliğin, özlemin ve mutsuzluğun sembolü olan baba figürünü bu sembollere dayalı olarak anlatır. Yaşamı boyunca her zaman bir parçası eksik olan ve zihninde gömülü kalmış kız çocuk/kadın küskünlüğü, şiirlerinde yer alan serzenişlerle “baba”yı mahkûm eder.

Didem Madak, Grapon Kağıtları, the father figure, daughter.